top of page

Czy mój zdrowy pies potrzebuje zoofizjoterapeuty?

“Sport to zdrowie” to określenie znamy wszyscy…

podobnie jak każdy z nas zna kogoś, kto po latach uprawiania sportu (niekoniecznie wyczynowo) cierpi na różne dysfunkcje i bóle związane z dawnymi przeciążeniami, mikrourazami lub kontuzjami.

Psy sportowe i pracujące nie różnią się w tym aspekcie od człowieka.

Poza jednym, co działa na ich niekorzyść - psy nie sygnalizują bólu czy urazu w takim stopniu jak ludzie. To naturalne przystosowanie znacząco utrudnia opiekunom zapobieganie powstawaniu negatywnych skutków zdarzeń (np. zwyrodnienia czy przetrwałe stany zapalne tkanek miękkich prowadzące często do niepełnosprawności).

Właśnie dlatego u ludzi, sportowiec ma zapewnioną opiekę fizjoterapeutyczną. Polega ona na regularnych badaniach, terapii regeneracyjnej, usprawniającej po urazach oraz przygotowanie do zawodów i opiece w trakcie ich trwania. Przy zapewnieniu takiej opieki pies pracujący lub sportowy zachowa najlepszą formę przez lata, a po zakończeniu kariery będzie cieszył się zdrowiem.

Border collie
podejrzliwy psiak

Czyli regularny trening nie wystarczy?

Niestety nie. Przygotowanie motoryczne skupiające się na fitnessie, pracy nad kondycją fizyczną, a nawet konkretny trening sportowy, w tym rozgrzewka i cool down są konieczne, ale niewystarczające.

W programie specyficznego przygotowania do sportu powinno pojawić się miejsce dla wykwalifikowanego zoofizjoterapeuty, który będzie ściśle współpracował z opiekunem/trenerem.

Zoofizjoterapeuta jest uprawniony do przeprowadzania pełnego badania ortopedycznego i neurologicznego, co pozwala na szybkie wykrycie mikro-urazów, przeciążeń czy dysbalansu mięśniowego.

W przypadku nieprawidłowości opracowujemy plan zabiegowy, z wybranymi metodami leczniczymi z zakresu fizjoterapii i medycyny komplementarnej (terapia manualna, narzędziowa, fizykoterapeutyczna, akupunktura sportowa, terapia pijawkami lekarskimi i in.).

Dla psów zdrowych proponujemy terapię przyspieszającą regenerację organizmu w okresie roztrenowania lub wymuszonego spoczynku oraz wsparcie przed/w trakcie/po startach, lub wydarzeniach.

Mój pies trenuje agility, a pies kolegi to ratownik, czy jeden zoofizjo wystarczy?

Dobry terapeuta doskonale rozumie zasadnicze różnice co do wymagań fizycznych, jakie musi spełnić pies uprawiający określoną aktywność sportową, podobnie jak predyspozycje rasowe do konkretnych schorzeń. Potrafi zatem skupić uwagę na newralgicznych obszarach ciała psa,

aby je wzmocnić czy regenerować. Na życzenie opiekuna zadania te można poszerzyć o opracowanie planu treningowego dopasowanego do konkretnego sportu lub aktywności oraz bieżące wsparcie terapeutyczne zwierzęcia przed, w czasie, oraz po startach lub wydarzeniach.

Agility

  • ćwiczenia, w tym rozciąganie

  • masaż leczniczy, sportowy i relaksacyjny

  • drenaż limfatyczny

  • terapie manualne i narzędziowe

  • terapię mięśniowo-powięziowa Stecco

  • fizykoterapię w tym elektrostymulację i termolecznictwo i laseroterapię

  • akupunkturę

  • kinesiotaping

  • kinezyterapię, fitness, bieżnię suchą

  • terapię pijawkami lekarskimi jako metodę leczniczą i naturalny doping

  • usprawnianie, opiekę pozabiegową, terapię p/odleżynowa i in.

  • opiekę zoofizjoterapeuty podczas wydarzeń, zawodów

Zakres terapii:

  • niestabilność i urazy stawów

  • nadwyrężenia, urazy i choroby mięśni (pourazowe i przewlekłe, w tym przykurcze, atrofie, miopatie)

  • tendinopatie ścięgien

  • nieoperacyjne urazy więzadeł

  • leczenie bólu różnego pochodzenia

  • osłabienie odporności; stany wyczerpania fizycznego, przetrenowanie

  • terapia blizn i zrostów po zabiegach

  • urazy nieoperacyjne kręgosłupa

  • urazy opuszek i łap

  • terapia po złamaniach kości (przyspieszenie zrostu kostnego, rehabilitacja)

  • leczenie ran

  • terapia behawioralna

Dodatkowo:

  • wynajem sali pod treningi, szkolenia i wykłady

  • dla zwierząt po zabiegach/urazach: (opieka całodobowa lub godzinowa nad pacjentem unieruchomionym, terapia p/odleżynowa, aplikacja leków, pionizacja, usprawnianie, przystosowanie domu, szkolenie i wsparcie opiekunów)

Co możemy zaoferować?

Specyfika poszczególnych sportów

AGILITY

Charakterystyka obciążeń:

Agility to sport o tzw. wysokiej intensywności, w której najważniejsze są szybkość i zwrotność zwierzęcia. Sport ten powoduje ogromne przeciążenia w układzie mięśniowo-szkieletowym psa. Głównym problemem jest duża liczba powtarzanych ruchów w szybkim tempie. Skakanie obciąża m.in. stawy stępu, lądowanie po skoku powoduje przeciążenie kończyn piersiowych (zwłaszcza ścięgna mięśnia dwugłowego i nadgrzebieniowego) prowadząc często do jego uszkodzeń, a szybkie zmiany kierunku biegu powodują nadmierną eksploatację więzadeł stabilizujących stawy. Sport ten jest wysoce kontuzjogenny.

Rodzaje urazów:

Popularne w tym sporcie urazy mają bezpośredni związek z częstotliwością i intensywnością obciążenia na jakie narażony jest pies. Należy podkreślić, że urazy nie występują wyłącznie dlatego, że do wysokiego obciążenia dochodzi za często. Urazy występują u zwierząt z podobną częstotliwością kiedy obciążenie jest za duże, a częstotliwość normalna lub ta jest zbyt wysoka, a obciążenie w normie.

Typowe urazy i jednostki chorobowe:

  • tendinopatia przyczepu dalszego mięśnia nadgrzebieniowego

  • tendinopatia ścięgna bliższego mięśnia dwugłowego ramienia

  • uraz mięśnia biodrowo-lędźwiowego

  • tendinopatia przyczepu dalszego mięśnia brzuchatego łydki

  • zwichnięcie ścięgna mięśnia zginacza powierzchownego palców

  • uraz przedziału przyśrodkowego stawu łokciowego

  • zerwanie więzadła krzyżowego doogonowego

  • urazy łap (np. zerwanie pazura lub stłuczenia)

  • problemy z układem powięziowym, a w konsekwencji układem mięśniowym i kostnym

Przykłady:

  • patologiczne napięcie mięśnia najszerszego grzbietu w wyniku skrętów z płaszczyzny strzałkowej do poprzecznej podczas lądowania i zwrotu psa może wpłynąć na nieprawidłowe ustawienie miednicy

  • na skutek wstrząsu i napięcia powięzi podczas lądowania psa po skoku następuje zacieśnienie stawu ramiennego co może powodować ból, redukcję prędkości i niechęć do skoków.

Uwarunkowania genetyczne:

  • owczarki szetlandzkie: zwichnięcie ścięgna mięśnia zginacza powierzchownego palców 

  • border collie: miopatia nitkowata (uszkodzenie włókien mięśniowych)

Oznaki kontuzji:

  • ​niechęć do wykonywania skoków

  • niechęć do wejścia na ring, pokonywania niektórych przeszkód, a nawet kontaktu z nimi

  • zmniejszenie prędkości

  • zaburzenia koordynacji ruchowej np. przy zeskoku z pochylni

  • drobienie (zbliżanie się do przeszkody drobnymi, energicznymi krokami)

  • brak płynności skoku

  • bolesność kręgosłupa gł. w odcinku L/S

  • kulawizny o różnym stopniu nasilenia

  • odbicie do skoku zbyt blisko lub zbyt daleko od przeszkody

  • sztywność i kulawizny po występie

  • wrażliwość stóp

  • niepokojące zachowania behawioralne (brak chęci do ćwiczeń)

Ciekawostki:

  • 30% psów uprawiających agility doznaje kontuzji

  • 58% urazów psów trenujących agility ma miejsce podczas zawodów (najczęściej: naderwania, zwichnięcia, stłuczenia stawu ramiennego, grzbietu, szyi oraz palców)

  • częstość występowania urazów znacznie maleje u psów starszych niż 4 lata oraz u tych, których przewodnicy trenują ten sport od więcej niż 5 lat

Agility

PSY POSZUKIWAWCZE I RATOWNICZE

Charakterystyka obciążeń:

​Psy w tych zawodach wykonują swoją pracę w różnych, najczęściej trudnych warunkach. Poruszanie się psa na terenie otwartym, praca na gruzowisku, w terenie górskim po przejściu lawiny, uprawianie ratownictwa wodnego, detekcja wodna, poszukiwanie osób i ciał to tylko niektóre z dyscyplin. Podłoże, na którym pracują zwierzęta, determinuje w dużej mierze to, jakimi predyspozycjami powinny się wykazywać. Cechą wspólną jest wymóg posiadania doskonałej koordynacji ruchowej oraz świetna kondycja. Jedną z najważniejszych predyspozycji do takich prac jest także przygotowanie mentalne oraz umiejętność radzenia sobie w sytuacjach napięcia nerwowego. Przekłada się to na fizjologiczne działanie układu nerwowego, powięziowego i mięśniowego. 

Rodzaje urazów:

Odpowiednie czucie ciała i stabilizacja centralna odgrywa kluczową rolę dla zachowania koniecznej równowagi. Mięśnie tułowia podtrzymują kręgosłup w odcinku piersiowym i lędźwiowym w równowadze. Zapewniają zatem elastyczność oraz prawidłową pracę i podparcie. Brak siły mięśniowej korpusu oraz nieprawidłowa praca układu mięśniowo-powięziowego może skutkować nie tylko urazem awulsyjnym ale także mikrourazami, które są trudne do wykrycia gołym okiem. Niewykryte, przez co nieleczone na bieżąco, przekształcą się w stany przewlekłe powodując trudne do naprawienia dysfunkcje w organizmie psa lub konieczność interwencji chirurgicznych. 

Typowe urazy i jednostki chorobowe:

  • uraz przeprostny stawu nadgarstkowego

  • urazy łap (opuszek, pazurów)

  • mialgia (ból mięśniowy), obolałe mięśnie

  • miopatia mięśnia półścięgnistego i półbłoniastego 

  • urazy więzadeł

  • urazy/zwyrodnienia kręgosłupa 

  • ostra miopatia ogonowa 

  • dysplazje 

  • urazy przy pokonywaniu przeszkód terenowych 

  • mikrourazy, nadwyrężenia, stłuczenia, zerwania mięśni

  • przewlekłe napięcia w okolicach stóp prowadzące do chorób zwyrodnieniowych stawów

Projekt bez tytułu.png

Przykłady:

  • uderzenie kończyną o podłoże pod kątem, do którego nie był przyzwyczajony (np. nie pracował na gruzowisku lecz na płaskim terenie lub piasku) spowoduje duże napięcia na powierzchni stawu, ból i kulawiznę. 

  • pies ulega wyziębieniu podczas akcji poszukiwawczej co sprawia, że praca mięśniowa wykorzystywana jest w znacznym stopniu do termoregulacji organizmu, zamiast koncentrować się na wysiłku fizycznym

  • nadwyrężenia w obrębie szyi osłabiające grzbiet psa, co prowadzi do wysychania lusterka nosowego, co uniemożliwia podjęcie tropu

Uwarunkowania genetyczne:

  • owczarek niemiecki: miopatia mięśnia półścięgnistego i półbłoniastego, schorzenia kręgosłupa, dysplazje stawów 

  • golden retriever: dysplazje stawów biodrowych i łokciowych, zwichnięcie rzepki

Oznaki kontuzji:

  • sztywność chodu

  • kulawizny

  • braki równowagi 

  • zaburzenia postawy i ruchu

  • niechęć do pracy na nierównym lub trudnym terenie

  • niepokojące zachowania behawioralne (brak entuzjazmu, dekoncentracja)

  • zmniejszona zdolność do tropienia (zaburzenia węchowe)

  • bolesność tkanek miękkich i stawów

Psy poszukiwawcze i ratownicze

OBEDIENCE

Charakterystyka obciążeń:

Obedience jest sportem wymagającym dobrej kondycji i przygotowania psa do wysiłku. Pod wieloma względami sport ten jest trudny dla układu mięśniowo-szkieletowego. Duża liczba skurczów niezbędna do utrzymania wymuszonej pozycji w czasie poruszania się w wolnym tempie pochłania wielką ilość energii i wymaga całkowitej kontroli równowagi. Lewy bark odpowiada za utrzymanie postawy i reguluje odległość od nogi przewodnika, a prawy bark jest stałym punktem obrotu. Powtarzające się przechylenia kręgosłupa w prawą stronę na skutek przekrzywiania głowy wywierają ogromny nacisk na cały kręgosłup przyczyniając się do powstania zwyrodnień i urazów.

Rodzaje urazów:

​Najbardziej narażona na urazy jest okolica lędźwiowa kręgosłupa oraz obręcz miedniczna przy jednoczesnym nadwyrężaniu odcinka szyjnego kręgosłupa (głowa wysoko uniesiona). Pies znajdujący się zawsze po lewej stronie przewodnika, utrzymując z nim kontakt wzrokowy wymusza nienaturalną pozycję kręgosłupa szyjnego powodując jego duże obciążenie.  

Typowe urazy i jednostki chorobowe:

  • zwyrodnienia kręgosłupa

  • tendinopatia przyczepu dalszego mięśnia brzuchatego łydki

  • blokada różnych segmentów kręgosłupa

  • przeciążenia mięśniowe w mięśniach posturalnych

  • asymetrie w umięśnieniu 

  • nadwyrężenia mięśni grupy kulszowo-goleniowej

  • urazy mięśni pośladkowych związane z przedłużającym się skurczem ekscentrycznym tej grupy mięśni

  • niestabilność miednicy

Przykłady:

  • długotrwałe napięcie w szyi często doprowadza do przewlekłych urazów barków. 

  • ryzyko potencjalnej utraty zdolności pracy węchowej związane z przewlekłymi przeciążeniami w obszarze szyi.

Uwarunkowania genetyczne:

  • owczarek niemiecki: miopatia mięśnia półścięgnistego i półbłoniastego, schorzenia kręgosłupa, dysplazje stawów 

  • border collie - miopatia nitkowata (uszkodzenie włókien mięśniowych)

  • owczarek belgijski: dysplazja stawów biodrowych

Oznaki kontuzji:

  • niemożność dotrzymania kroku

  • powolne przyjmowanie postawy

  • kołysanie miednicą na boki

  • niechęć do wykonywania zadań np. siadu

Obedience

IGP/IPO

Charakterystyka obciążeń:

Występujące w tym sporcie połączenie elementów tropienia, posłuszeństwa i obrony powoduje, że jest jednym z najbardziej wszechstronnych sportów. To powoduje, że jest także jednym z najbardziej wymagających i obciążających.  Zadania jakie wykonują psy wymagają umiejętności przenoszenia ciężaru ciała, stabilności kończyn, elastyczności tkanek miękkich, stawów i kręgosłupa, stabilnej miednicy, zachowania pełnego zakresu ruchu w stawach, silnego korpusu wytrzymującego duże napięcia. 

Rodzaje urazów:

Najczęściej urazy wynikają z ostrych odbić, wstrząsów i nadwyrężeń związanych ze skokami i aportem. Uszkodzenia mięśni, początkowo w formie mikrourazów, przy zwiększonej częstotliwości lub natężeniu wykonywanych ćwiczeń mogą prowadzić do stanów przewlekłych, aż do zerwań i silnych zwyrodnień. Podczas pokonywania toru może także dojść do złamań awulsyjnych. 

Typowe urazy i jednostki chorobowe:

  • przeciążenia kończyn piersiowych i mikrourazy mięśni

  • przeprost przejścia lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa

  • uszkodzenia kręgosłupa w odcinku szyjnym

  • urazy twarzoczaszki

  • uszkodzenia łap (opuszek, pazurów)

  • kontuzje barku, głównie strony, na którą pies ląduje

Przykłady:

man-gf5296cc04_1920.jpg

  • zarówno przeszkoda o wysokości 1 metra jak i palisada wiążą się z największym ryzykiem urazów podczas pokonywania toru 

  • podczas obrony na kręgosłup psa ogromne obciążenia wywierają siły ściskające i obrotowe kręgosłupa

Uwarunkowania genetyczne:

  • owczarek niemiecki: miopatia mięśnia półścięgnistego i półbłoniastego, schorzenia kręgosłupa, dysplazje stawów

  • biały owczarek szwajcarski: mielopatia zwyrodnieniowa, dysplazja stawów

  • rottweiler: dystrofia mięśniowa, zapalenie mięśni żuciowych, dysplazja stawu łokciowego i biodrowego, neuroaksonalna dystrofia

  • doberman: dysplazja stawów biodrowych, kardiomiopatia rozstrzeniowa, zespół chwiejności

Oznaki kontuzji:

  • sztywność chodu

  • kulawizny

  • napięcia mięśniowe w okolicach obręczy barkowej i grupy kulszowo-goleniowej

  • niechęć do wykonywania skoków i problemy w ich sprawnym wykonaniu

  • niezachowanie prawidłowej prędkości w czasie aportowania

  • zaburzenia behawioralne (dekoncentracja, brak zapału do pracy)

  • zmniejszona zdolność do tropienia 

  • uszkodzenia łap (opuszek, pazurów)

IGP/IPO
bottom of page